03 Feb. 2016

Ek onthou vandag Floraans



 "And the voices in the waves are always whispering to Florence, in their ceaseless murmuring, of love - of love, eternal and illimitable, not bounded by the confines of this world, or by the end of time, but ranging still, beyond the sea, beyond the sky, to the invisible country far away!"
Charles Dickens

Floraans het nesgemaak in my hart. Toe ek uit die stasie uitstap, oor die straat, was dit tickets. Sy het daar gesit, asof sy nog al die jare vir my wag. Sy het skaars omgekyk net gewink en ek het agter haar aangeloop, betower deur haar skoonheid, haar oudheid, haar sjarme, haar Florence wees.

'n Dag en 'n half was te min in Floraans. Ek dink 'n leeftyd in Floraans sal te min wees. Maar ek was daar, en my Brombeer aan my sy, en die herinneringe sal vir ewig bly.


 Ek onthou :
Die Duomo
 
 en oral beelde 

 Die hangmandjies blomme


Vroegoggend son op 'n plein sonder skares


Uffizi met kamers vol skatte:

 
Skilderye 












tot teen die plafonne

en beelde



 Ete en drinke






en goeie geselskap.


En vir oulaas 'n pub vol boeke.





(Ons het honderde foto's geneem by die Uffizi gallerei, maar jy kan self hier na die kunswerke gaan kyk.)

Ek het nie genoeg oor Floraans gesê nie, ek het nie genoeg woorde nie. Eendag sal ek teruggaan, en baie langer bly. Nie vir altyd nie, maar vir 'n rukkie. En dan sal ek terugkom, en vertel.  

Groete van huis tot huis.

























Geen opmerkings nie: