Knopieskant - Tatting

 

Ek kon nie 'n Afrikaanse woord daarvoor kry nie, maar ek reken dat, siende dat die hele proses bestaan uit knopies, is knopieskant gepas. Dit spook al 'n rukkie by my, die knopieskantmakery. Dit word gedoen met 'n 'shuttle' of op 'n naald, rye knopies wat ringetjies en boë vorm om 'n kantmotief, of afwerking te maak.

I couldn't find a Afrikaans word for tatting, so I made up my own, and seeing that the craft consists of knots, I made up the word 'knopieskant'.  That means literally knot-lace. 
Tatting has intrigued  me for a while now. It consists of rows of knots made into rings and arches, with a shuttle or a needle, to form motifs or edgings.

Ek kon niemand kry om my te wys hoe nie, en die shuttle het my ore aangesit, maar anderdag kuier ek by Marilyn op haar blog  Room on the Left, en daar is die antwoord: knopieskant wat met 'n naald gedoen word. Daar is iets soos 'n 'tatting needle' beskikbaar, 'n lang naald met 'n oog wat nie wyer as die naald is nie en 'n stomp punt, maar ek kon nie een by ons Werksmandjie kry nie. Die lus om dit te probeer was te groot om te wag vir 'n bestelling, toe koop ek maar 'n stelletjie poppenaalde. Dit werk baie goed, maar die skerp puntjie kan 'n mens se vinger bietjie karnuffel, en dit kan 'n redelike bloederige spulletjie afgee. Gelukkig is my Brombeer 'n man met 'n plan, en hy het die naald vir stomp gemaak.

I couldn't find anyone to show me how it is done, and the shuttle baffled me, but the other day I visited Marilyn at her blog, Room on the Left, and there I found the answer: needle tatting! I couldn't find a tatting needle at our local haberdashery, and being to impatient to wait for a mail order, I bought a set of doll needles. They are a bit sharp, but Mr Grumpy Bear fixed it for me, and they are working a treat.

Ek het You Tube videos gekyk, 'n paar goed gelees. En probeer. 'n Knopie vorentoe

I watched some You Tube videos, and read about it. then I tried- knot to the front





en 'n knopie agtertoe opgesit vorm 'n dubbelknoop, en herhalings hiervan,

and a knot to the back, to make a double knot. Repeat,

 

met picots tussenin

with a picots in between


 waarmee jy bogies of ringetjies vorm

to make rings and arches.





en siedaar!

Voila!

 

'n Nuwe vaardigheid vir 'n nuwe jaar.

A new craft for a new year.

Tot dusver het ek nog net blommotiefies met lekker dik gare gemaak, maar ek is heeltemal van plan om my hand nou aan 'n paar randjies te waag. Al waamee ek regtig gesukkel het, is om die deurrygdraad lank genoeg te laat,(dis baie meoilik om te bereken), en my hekelvingers moes leer om die draad reg vas te hou.
As iemand weet of daar 'n beter woord vir tatting in Afrikaans is, laat my asb weet, en enige wenke van iemand wat weet hoe, is welkom.

I have only made a few flowers with thick crochet cotton, but I am determined to make some edges with a finer thread soon. The only difficulty I really had, was to judge how long a tail I should leave, and my crochet fingers had to learn to hold the thread differently. 

Please let me know if you have a better Afrikaans word for tatting, and I would welcome any suggestions or advise.

Ou dinge in 'n nuwe jaar

Julle het seker gedink ek het die stoflap ingegooi, op my besem geklim en gegaan. Ek het so lanklaas iets geskryf! Die laaste paar maande van 2012 was vir my so 'n effense beproewing, want sien, ek het my lang toon gebreek nadat ek in die donker in die kis by die voetenend van ons bed vasgeloop het.

Sien, die een. So 'n geelhout kis van Brombeer se voorgeslagte af.

Ek het dadelik geweet dis nie sommer 'n ou stampie nie. My tone het somer so skuins gestaan, weg van die groottoon af. Die x-strale het dit bevestig. Die toon is mors af, nie net gekraak nie. Dit het te naar gelyk. Kyk hier.  (Net nie op jou nugter maag nie.)

 

 

 Dit was BAIE seer. Dit was blou tot op my voetsool. Kompleet gelyk asof ek in moerbeie getrap het. Die foto's is eers 'n week of twee later geneem.  Kan niks daaraan doen nie, net vasdraai aan die toon langsaan, en so min moontlik gewig daarop sit. Soos julle almal teen die tyd seker vermoed, hierdie poplap is nie baie lig nie nie, en sit nie graag stil nie.
Ses weke het die dokter wat toe op diens was, gesê. Agt weke later gaan huil ek toe by my eie dokter. Ek is het 'n pyn in die toon! Nog steeds! Dis al twee maande! Sy laat neem weer x-stale- dit heg, maar stadig. Geduld, sê sy, is wat ek moet hê, en gee simpatiek vir my nog 'n paar pynpilletjies. Wat nie werk nie.

Maar geduld was toe die antwoord, want ek kan uiteindelik sê, nou, na meer as tien weke, voel dit beter. Die toon lyk nog soos 'n chipolata worsie, maar darem 'n bleke, nie 'n bloue nie. Ek kan met my vol gewig daarop trap sonder om te gil, maar ek kan nog nie strek nie. Vir hoë goed roep ek maar my Seuna, of Brombeer, wat darem nog hier rond is, en heel gewillig is.

Maar net om die treurmare op 'n vroliker noot af te sluit: Kyk wat het ek alles gehekel terwyl ek so rondgesit het.

Dis die bommetjies wat my badkamergordyn geword het. Seuna vind dit hartseer dat ek soveel moeite gedoen het. Hy sê ek moes nie. 'Moeder', sê hy, ' u moes moes nie. Regtig nie'.
Ounooi, wat darem gespaar is van die gebruik van die badkamer sedert sy haar eie nessie het, sê "geen kommentaar".  Ek dink sy is oorweldig deur die absolute baldadigheid van 'n blomgordyn. Ek het die patroon hier gekry.

Verder het ek 'n stel lappies gehekel om onder warm borde op my tafel te sit. Ek het dit met 'n dubbel draad gehekel, ongelukkig uit my kop uit.

Toe het ek vir my 'n katoen truitjie gehekel, uit hierdie boek. Die knope is nog nie aangewerk nie, en die inspekteur is nog nie heeltemal tevrede nie:

Tussendeur het ek in November 'n boek geskryf.   Ek het deelgeneem aan die jaarlikse uitdaging om 'n boek van 50 000 woorde in November te skryf. Dit was 'n ervaring- om te sien dat dit heeltemal moontlik is (teen ongeveer 1600 woorde per dag, wat my so tussen 'n uur en twee ure neem), en om deur al die prosesse te gaan om 'n storie op papier te kry. Uiteindelik het ek 'n storie geskryf met 'n einde! Ek moet dit nog net verwerk, en dan voorle aan uitgewewers.

'n Paar maande gelede het ek begin met 'n kombersie vir die voetenend van my bed, en toe belangstelling verloor. Ek het die blokke opgediep, nog 'n paar gehekel, dit toe aanmekaar gehekel, en fraaie fraiings aangesit.

 

Dis van die sagste wol, Elle se Cuddly, en ek kan nie wag vir 'n koel dag om onder hom te le en lees nie.

Die laaste van my projekte was hierdie pragtige engeltjies- ek kan nie eens onthou hoeveel van hulle ek gehekel het nie. Hulle is so dierbaar, en dis so vinnig om hulle te maak, dat almal wat in Desember by my gekuier het, met 'n engel huistoe is. Daar is darem nog 'n paartjies oor:

Ek het die patroon hier gekry.

Fluit fluit, my storie vir vandag is uit!